ASIER ARANBURU:
“Ez dut niganako interesik ikusi”
Argazkia: Unai Oiartzun.
Nerbio biziko jokalaria da
Asier Aranburu. Nortasun handiko mutila. Maiz altxa arazi ditu zale bidasoarrak
bere ezker hegaletik. Baina ez du berriro egingo. Azken urteotako kapitaina
galdu du Bidasoa-Irunek. Klubak berandu eman dio taldean jarraitzeko aukera.
Eta zaratarik atera gabe, atzeko atetik utzi du Aranburuk Artaleku kiroldegia.
Bertan erantzun du elkarrizketa hala ere. Beti izango baita bere etxea.
Minduta dago irundarra,
baina etorkizunari begira ari da dagoeneko. Burua tente azaldu du azken
asteotan gertatutakoa.
Bi bilera izan nituen
Fernando Bolea entrenatzailearekin eta Salva Pombar kirol zuzendariarekin. Nik
segitzeko asmoa nuen, eta haiek esan zidaten taldean tokia edukiko nuela. Ez nuen kontraturik sinatu, baina lasai joan
nintzen etxera.
Taldea entrenatzen hasi zen
eguna iritsi zen, eta nik ez nuen deirik jaso. Presidentearekin harremanetan
jarri nintzen. Berak jakinarazi zidan ez nuela taldean jarraituko. Uztailaren
30ean talde barik gelditu nintzen, lanean edo ikasten hasteko aukerarik gabe.
Azken
momentuan taldean segitzeko eskaintza egin zizun klubak. Baina ez zenuen
onartu.
Ez zuten ondo jokatu, eta
nik hori adierazi nien. Ezezkoa eman ondoren, eskaintza bat egin zidaten. Ondo
pentsatu eta gero, Bidasoan ez jarraitzea erabaki nuen. Kirol zuzendaritzaren
aldetik ez nuen niganako interesik ikusi. Ez dut uste lau egunetan haien
plangintza asko aldatu zenik.
“Lehen
egunetan gaizki pasa nuen”
Denbora
pasa da, berria barneratu duzu. Zer da orain sentitzen duzuna?
Orain lasaitasuna. Hasierako
zalaparta guztia pasa eta gero, jendearen babesa jaso ondoren, libre sentitzen
dut nire burua. Lehen egunetan gaizki pasa nuen, baina orain etorkizunari
begira nago dagoeneko. Lan mundura bideratzen hasi nahi nuke, eskubaloia erabat
utzi gabe.
Oso
gazte zinela egin zenuen debuta Bidasoan, eta urte onak pasa zenituen mendearen
hasieran.
Eskubaloiaren krisia hasi
aurreko azken txanpa harrapatu nuen. Hemezortzi urterekin egin nuen debuta
Asobal Ligan, Julian Ruiz entrenatzailearekin. Gaztea nintzen, baina goi mailan
aritu ginen. Europa mailan jokatu genuen, eta ligan seigarren eta zazpigarren
postuetan ibili ginen. Asko ikasi nuen.
Beranduago
Bidasoaren jaitsiera bizi izan zenuen, baita Ohorezko B Mailako lehen urte
haiek. Esperientzia hura gogorra izan zen.
Ohorezko B Mailara jaistea
kolpe gogorra izan zen. Hala ere, hurrengo urteak okerragoak izan ziren. Arazo
ekonomikoak larritu egin ziren, eta desagertzeko zorian egon zen Bidasoa.
Momentu zail horretan, jokalariek
zaleekin bat egin eta kluba bizirik mantentzea lortu genuen. Uste dut
ahalegin horri esker hartu duela Bidasoak gorako bidea.
“Ni
Artalekura etorriko naiz larunbatetan”
Orain
harmailatik ikusi beharko duzu Bidasoa. Artalekuko zale bat gehiago izango
zara?
Irunen baldin banago behintzat bai. Lagun handiak ditut
Bidasoan, eta nire betiko taldea da. Jendea pasako da, desagertuko da, baina
kluba da historian zehar jarraituko duena. Eta ni Artalekura etorriko naiz
larunbatero.
Babesa
eta animo handiak jaso dituzu egunotan. Zerbait ondo egin duzunaren seinale.
Klubaren aldeko lana egin
dudanean, hala nahi nuelako izan da. Ni hona etorri naizen bakoitzean jendea
gustura egon zedin saiatu izan naiz. Badirudi horrek bere fruitua eman duela,
eta egia da mezu eta animo asko jaso ditudala. Bai eskubaloiaren munduko
jendearenak, baita kanpokoak ere. Benetan eskertzekoa da denen laguntza.
IRUNERO aldizkarian argitaratutako elkarrizketa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario